Mennictwo wschowskie

Publikacja jest pierwszą w dziejach numizmatyki bogato ilustrowaną monografią działalności menniczej we Wschowie. Przedstawiona została w niej historia wybijania rozmaitych monet w imieniu i na rzecz książąt, królów polskich oraz miasta, która miała miejsce na przestrzeni prawie 400 lat. Działalność dwóch mennic: starszej – zlokalizowanej w obrębie murów obronnych, i młodszej – wybudowanej na przedmieściu Wschowy, została uporządkowana w ramach czterech zamkniętych okresów, stanowiących jednocześnie rozdziały książki: – pierwszy (przedjagielloński) – od około 1240 r., tj. od lokacji miasta i rozpoczęcia w nim działalności menniczej, do końca XIV w., źródłowo nieudokumentowany i bez jednoznacznie przypisanych Wschowie monet, wobec zbyt małej liczby cech ikonograficznych wybitych na awersach i rewersach zachowanych numizmatów, które mogłyby bez wahania wskazać na wschowskie źródło ich pochodzenia; – drugi (jagielloński) – od 1404 do 1561 r., w okresie panowania królów z rodu Jagiellonów (od Władysława II Jagiełły do Zygmunta II Augusta), słabo udokumentowany, lecz z wieloma numizmatami, których ikonografia awersów i rewersów wskazuje na wschowskie pochodzenie, pomimo polemiki współczesnych numizmatyków nt. miejsca wybicia niektórych egzemplarzy monet; – trzeci (zygmuntowski) – od 1588 do 1619 r., w okresie panowania Zygmunta III Wazy, najlepiej źródłowo udokumentowany wraz z wieloma egzemplarzami monet miejskich i królewskich przypisanych wschowskim mennicom; – czwarty (kazimierzowski) – od 1650 do 1663 r., w okresie panowania Jana Kazimierza Wazy (1609–1672), słabo udokumentowany źródłowo, lecz poparty wieloma opisanymi królewskimi monetami. Każdy rozdział wieńczą katalogi wschowskich monet zawierające ich reprodukcje, w tym tych w ogóle nieznanych lub niepublikowanych w formie fotograficznej.