Między literaturą a medycyną

Niniejszy tom, podobnie jak poprzednie, ma charakter interdyscyplinarny – dzięki współpracy środowiska humanistów i literaturoznawców z lubelskim środowiskiem medycznym, a także ogólnokrajowym oraz z przedstawicielami nauk historycznych, filozoficznych i religijnych. Wśród poruszanej w licznych referatach problematyki starości znalazły się różne oblicza osób w podeszłym wieku w kulturach pierwotnych, w hinduizmie, buddyzmie, chrześcijaństwie, islamie, judaizmie. Ważną rolę w kreowaniu wizerunku tej grupy odgrywają wzorce normatywne mające wpływ na usytuowanie człowieka w przestrzeni społecznej. Przedstawiono znaczenie i funkcję osób starszych w Starym Testamencie i literaturze międzytestamentowej. Poruszono problem nadziei w życiu człowieka walczącego z chorobami. Podjęto analizę przypadków medycznych na podstawie utworów literackich. Scharakteryzowano pacjenta geriatrycznego oraz sposoby jego leczenia. Istotną część niniejszego tomu stanowi przedstawienie wizerunku starości w literaturze polskiej. Starość wydaje się inspirującym tematem także dla językoznawców oraz logopedów. Przedstawiono językowy obraz samotności w języku osób starszych, zaburzenia pisma i mowy. W tomie tym odnajdujemy również interesujący artykuł na temat wizerunku starych ludzi w oczach licealistów. W publikacji znalazł się także artykuł o walce ze starością w obrębie medycyny alternatywne