Narracje apokryficzne w kulturze współczesnej

Książka Małgorzaty Jankowskiej stała się monografią wybranych relacji między religią, nauką i sztuką w kulturze współczesnej. Apokryf okazał się bardzo interesującą i płodną badawczo perspektywą, umożliwiającą wydobycie rozmaitych obszarów styku między tym, co dane do wierzenia, a tym, co wyobrażone; między fikcją a faktografią; między potrzebą wiedzy a potrzebą wiary. Z powyższych powodów książka Małgorzaty Jankowskiej zasługuje na uwagę. Nie znam w naszym współczesnym piśmiennictwie naukowym podobnego opracowania, chociaż badania starszych apokryfów (a przede wszystkim ich popularyzacja) posiadają już niemałą tradycję. Natomiast apokryfy współczesne najczęściej kwitowane bywają okazjonalnymi recenzjami. Dlatego propozycja spojrzenia na wybraną ich część jako na swoistą całość, reprezentacyjną dla ważnego nurtu kultury współczesnej, wydaje się cenna i inspirująca poznawczo. Tym bardziej, że książka posiada przemyślaną kompozycję i niewątpliwe walory formalne.