Neodidagmata 31/32

Czasopismo „Neodidagmata" funkcjonuje na rynku wydawniczym od czterdziestu lat. Pierwszy numer pisma ukazał się w 1970 r. jako periodyk Wydawnictwa Naukowego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Czasopismo to, a także seria wydawnicza „Technologia Kształcenia" zostały zainicjowane przez pierwszy w Polsce Międzywydziałowy Zakład Nowych Technik Nauczania. Dopiero w ślad za Poznaniem powstawały zakłady nowych technik kształcenia w innych uczelniach w naszym kraju. Zadaniem Zakładu - jak zostało to sformułowane w zarządzeniu Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego - było: prowadzenie badań dotyczących stosowania nowych technik nauczania w różnych dziedzinach, badanie ich efektywności, prowadzenie szkolenia pracowników naukowo-dydaktycznych i nauczycieli w zakresie nowych technik kształcenia, a także nawiązanie współpracy z innymi ośrodkami krajowymi i zagranicznymi w tej dziedzinie. Narzędziem do upowszechniania krajowych i zagranicznych osiągnięć z tych obszarów działalności naukowej i dydaktycznej stała się właśnie „Neodidagmata". Pomysłodawcą tytułu czasopisma był Jan Wikarjak, profesor dr hab. filologii klasycznej, jednocześnie ówczesny prorektor naszej Uczelni. „Neodidagmata" to wyraz utworzony z elementów języka greckiego. Przymiotnik neos odpowiada łacińskiemu novus i polskiemu nowy. Rzeczownik didagma zaś jest spokrewniony z czasownikiem didasko - uczę i rzeczownikiem didaskalos - nauczyciel. Tak więc możemy powiedzieć, że NEODIDAGMATA to NOWA DYDAKTYKA. Nazwa pisma wskazuje więc cele i kierunek, w jakim zmierza nasz periodyk naukowy. Zdaniem profesora J. Wikarjaka, nazwa ta ma jeszcze inne - symboliczne niejako znaczenie. Starożytna Hellada była kolebką naszej kultury, naszej nauki, naszej literatury i sztuki. Stamtąd w znacznej mierze przyjęliśmy terminologię.