Niemieckie ofensywy 1918 roku

Niniejsza książka, powstała w oparciu o oryginale niemieckie dokumenty, nie poddawane dogłębnej analizie od ponad 60 lat (w tym o niedawno odkrytą dokumentację, którą przedtem uważano za utraconą w wyniku bombardowań Poczdamu podczas II wojny światowej), stanowi pierwsze studium niemieckich ofensyw 1918 roku, które koncentruje się na „poziomie operacyjnym sztuki wojennej” oraz na tym, co znane jest pod nazwą „sztuki operacyjnej”, nie zaś na poziomie taktycznym bądź strategicznym. Seria operacji ofensywnych na wielką skalę, służących pokonaniu Wielkiej Brytanii i Francji przed przybyciem wojsk amerykańskich, a zorganizowanych w pierwszej połowie 1918 r., przyniosła oszałamiające zyski taktyczne, których osiągnięcie uprzednio uważano za niemożliwe w sytuacji impasu, jaki stanowiła wojna pozycyjna. David T. Zabecki pokazuje, że powodów, dla których te zwycięstwa nie zaowocowały sukcesem strategicznym, należy szukać nie na poziomie taktycznym sztuki wojennej, lecz na operacyjnym – w odrębnej sferze działalności militarnej, która na początku XX w. dopiero się rozwijała. Przedstawia tu swoje odkrycia wraz z gruntowną analizą zachowanych oryginalnych planów i rozkazów operacyjnych, a także ogrom nowych spostrzeżeń na temat procesów decyzyjnych niemieckiego Sztabu Generalnego z czasów I wojny światowej. David T. Zabecki jako pierwszy jasno demonstruje, w jaki sposób fakt, że Niemcy nie wykorzystali słabości systemu kolejowego BEF, doprowadził do porażki dwóch pierwszych ofensyw, i jak słabość systemu kolei samych Niemców zadecydował o wyniku trzech ostatnich. Studium jest również pionierskie pod tym względem, że nigdy wcześniej w języku angielskim ani niemieckim nie powstała analiza Operacji Hagen, zaplanowanej, lecz nigdy nie wykonanej ostatniej ofensywy tej kampanii. Książka ta będzie bardzo interesującą pozycją dla wszystkich badaczy zajmujących się tematyką I wojny światowej czy armii niemieckiej oraz ogólnie strategią i teorią militarną. David T. Zabecki rozpoczął swoją karierę wojskową, zaciągając się do piechoty podczas wojny w Wietnamie, gdzie walczył podczas Ofensywy Tet w 1968 r. Dowodził U.S. Southern European Task Force (Rear) i jako dyrektor Departamentu Obrony USA uczestniczył we wszystkich obchodach 60-tej rocznicy II wojny światowej zorganizowanych w Europie. W 2003 r. był starszym doradcą ds. bezpieczeństwa przy amerykańskiej Misji Koordynującej i Kontrolującej w Izraelu. Redaguje pismo „Vietnam”. Studiował w Royal Military College of Science, Cranfield University, gdzie otrzymał tytuł doktora nauk militarnych.