Niewidoma contessa

Pierwszą działającą maszynę do pisania skonstruował około 1808 roku Pellegrino Turri z Reggio we Włoszech. Wykonał ją w jednym egzemplarzu dla niewidomej arystokratki, Caroliny Fantoni, aby mogła prowadzić korespondencję. W archiwach Reggio znajduje się szesnaście listów napisanych na tej maszynie w latach 1808-1810. Liryczną opowieść, osadzona we Włoszech w XIX wieku. Contessa Carolina Fantoni, po utracie wzroku w młodym wieku, wiedzie samotne życie u boku świeżo poślubionego męża, Pietra, który ceniąc jedynie jej urodę, traktuje żonę jak piękną porcelanową figurkę, podziwia ją i troszczy się o nią, lecz nie stara się jej poznać ani zrozumieć. Ratunkiem przed dramatycznie zawężającym się światem rzeczywistym jest dla Caroliny świat snów i wyobraźni. W snach Carolina widzi: stwarza na nowo swój dom i wraca do swojej ukochanej chatki nad jeziorem w posiadłości ojca. Nawet umie latać i w ten sposób ogląda nieznane, czasem fantastyczne krajobrazy. W życiu na jawie usiłuje zapanować nad otaczającą ją ciemnością. Nocami wędruje po domu i w końcu zapamiętuje go tak dobrze, że może pewnie się po nim poruszać. Z czasem udaje jej się wydostać z domu i dojść nad jezioro ścieżką wytyczoną palikami i sznurkiem, gdy jeszcze cokolwiek widziała.