O pobudkach postępowania i o istocie...

Dzieła uznawane za wybitne kończą częstokroć żywot niedługo po śmierci ich twórców. [.,.]
Na tle tej powszechnej, jak się wydaje, tendencji, recepcja twórczości Leona Petrażyckiego jest czymś wyjątkowym, a nawet niezwyczajnym. Pomimo że od ukazania się jego głównych dzieł minie niebawem stulecie, stale spotykają się one z odzewem, ciągle na ich temat powstają nowe opracowania, komentarze i szkice. Wśród różnorakich przyczyn, które wpływają na ten stan rzeczy, istotną rolę odgrywa ogromna inwencja twórcza autora Pobudek postępowania, jego błyskotliwa pomysłowość i nowatorstwo, reformatorskie zacięcie i oryginalność formułowanych idei. Te cechy twórczości naukowej Petrażyckiego skłaniają ciągle nowe pokolenia czytelników do pochylenia się nad spuścizną, którą pozostawił.
[...] Petrażycki był myślicielem niezwykle wszechstronnym. Zajmował się wieloma dziedzinami humanistyki: poza prawem i nauką o moralności, także filozofią i logiką, psychologią i socjologią, a przecież nie jest to wyliczenie zupełne.
[...] Rolę i zadania uczonego traktował bardzo poważnie i - z punktu widzenia współcześnie kształtujących się standardów pracy naukowej - nieco archaicznie, jako szczególnie doniosłe powołanie i zobowiązanie do uporczywego poszukiwania prawdy, jej głoszenia i konsekwentnej obrony. [...] Wstęp, s. VII, IX.