Opis
Książka przedstawia obrazy niepełnosprawności w polskim filmie fabularnym i dokumentalnym w kontekście przemian politycznych, społecznych, cywilizacyjnych oraz kulturowych. Pierwszą jej część stanowią rozważania na temat wizerunków osób niepełnosprawnych najczęściej lansowanych w polskim filmie, np. wizerunek osoby niepełnosprawnej jako ofiary przemocy, jako seksualnie nienormalnej czy autoagresywnej. Druga dotyczy strategii komunikacyjnych stosowanych przez twórców filmowych w celu zaprezentowania problemu niepełnosprawności w polskim kinie, np. strategia obserwatora, psychoterapeuty, świadka czy artysty.