Ochrona i konserwacja zabytków Szczecina po 1945 roku

Przedmiotem pracy jest przede wszystkim kompleksowa analiza procesów, jakie to­warzyszyły działaniom konserwatorskim obejmującym ochronę i opiekę nad za­bytkami w powojennym, ponadsiedemdziesięcioletnim okresie dziejów Szczecina. Oznacza to podjęcie problematyki związanej z materialnym dziedzictwem kulturo­wym miasta, jakie ocalało ze zniszczeń wojennych, w aspekcie tendencji i rozwią­zań, które towarzyszyły działaniom władz i służb konserwatorskich związanym z od­budową zarówno historycznego układu przestrzennego miasta, jak i jego zabytków. Główna kwestia poruszona w niniejszej publikacji dotyczy uwarunkowań, które miały wpływ na podjęty proces i sposób odbudowy Szczecina i jego zabytków oraz ja­kie to spowodowało konsekwencje dla zachowania i utrwalenia substancji zabytko­wej miasta. Dla znalezienia odpowiedzi istotne było określenie, czy w pierwszych la­tach powojennych w pełni zostały zdefiniowane i rozpoznane zabytki Szczecina sta­nowiące jego materialne dziedzictwo kulturowe, czy na podstawie dostępnego ma­teriału ikonograficznego oraz zachowanych reliktów zabytkowych budowli odnale­ziono jego wszystkie elementy. A w rezultacie także pokazanie, na ile ocalały walory zabytkowe zachowanych po wojnie budowli i układów przestrzennych tworzących w 1945 r. historyczne miasto pomimo dokonanych zniszczeń.