Od kroniki do filmu postraumatycznego

Książka Tomasza Łysaka - filmy dokumentalne o Zagładzie jest bardzo ważnym uzupełnieniem w obszarze polskiej humanistyki. Ta praca zestawia filmy szeroko komentowane przez międzynarodową krytykę z tymi, które zostały zapomniane wkrótce po premierze lub funkcjonują jedynie w obiegu edukacyjnym. W ten sposób autor poszerza naszą wiedzę o filmie dokumentalnym w relacji do Holokaustu, ale nie koniec na tym. Cennym gestem jest to, co następuje dalej: Tomasz Łysak przemeblowuje obszar, na który wkracza. W świadomości odbiorcy pojawia się wiele nowych tytułów, osłabione zostają dotychczasowe dominanty, nasza uwaga zostaje rozłożona bardziej równomiernie. Najogólniej rzecz ujmując, książka ta jest mocnym i – mam nadzieję – skutecznym wystąpieniem przeciwko marginalizacji filmu dokumentalnego w dyskusjach o Zagładzie. Porządkuje wiedzę na temat zjawiska dokumentu zagładowego, proponując jednocześnie nowe odczytania i szeroką kontekstualizację problemu. Z recenzji Romy Sendyki