Od próżnowania do rozwoju osobowego

Czas wolny jest wpisany kondycyjnie w ludzki potencjał, należy do niezbędnych właściwości conditio humana i stanowi podstawę kultury, ludzkiego świata. Analiza sposobu korzystania z czasu wolnego pozwala na poznanie obyczajów, stylu życia, ich zróżnicowania i przemian w odniesieniu do jednostek i całych grup społecznych, a także większych zbiorowości. [...] Znacząca rola czasu wolnego w kreowaniu jakości jednostkowego i zbiorowego wymiaru życia kieruje uwagę pedagogów na tę sfere doświadczeń ludzkich, która cechuje dobrowolność, niekomercyjność i przyjemność. Pedagogiczne konteksty zainteresowania czasem wolnym związane są z jednej strony z poznawaniem i opisem budżetu, czynności, funkcji wypełniających ten interwał czasu w życiu podmiotów edukacji, z drugiej natomiast - z organizowanie i animowaniem środowisk rozwoju człowieka w taki sposób, by sprzyjały podejmowaniu podmiotowej i społecznej aktywności. W refleksji pedagogicznej akcentowany jest wyraźnie edukacyjny aspekt aktywności wolnoczasowej w wymiarze edukacji „do” i „poprzez” czas wolny. Fragment książki