Opis
Dlaczego Saul stał się według przez Józefa wzorem hellenistycznego władcy, Dawid zaś był krytykowany przez rabinów, a Salomon stał się potężnym magiem, który został oszukany przez demona Asmodeusza? Czytelnik pozna odpowiedzi na te pytania, a także zyska wyobrażenie, jak wieloaspektowo kształtował się i zmieniał obraz władców biblijnych w dziełach autorów hellenistyczno-żydowskich (szczególnie Józefa Flawiusza), w sektach palestyńskich, Nowym Testamencie i w pismach rabinicznych. Praca jest także próbą odpowiedzi na pytanie, jaki był stosunek kolejnych autorów do władzy królewskiej jako formy ustrojowej.
Monografia oparta jest na szerokim spektrum źródeł powstałych w okresie od III w. p.n.e. aż po schyłek starożytności oraz na opracowaniach, które przybliżą czytelnikowi dyskusję w międzynarodowej literaturze naukowej. Jest to pierwsze całościowe ujęcie tego tematu nie tylko w historiografii polskiej, ale także i zagranicznej.