Ordoliberalizm i społeczna gospodarka rynkowa w Niemczech

Trwający od 2008 roku kryzys finansowy, a w efekcie i gospodarczy, obejmujący początkowo Stany Zjednoczone, a następnie Europę może trwać dłużej niż ten z lat trzydziestych ubiegłego wieku. Pomimo zaangażowania nadzwyczajnych co do skali programów pomocowych rządów USA, Wielkiej Brytanii czy Francji znaczącej poprawy nie widać. Jednak najsilniejsze ekonomicznie Niemcy - będąc w 2013 r. jedynym krajem bez deficytu budżetowego - kategorycznie przeciwstawiają się takim rozwiązaniom. Nasuwa się zatem pytanie, dlaczego to właśnie RFN wyrosła na głównego obrońcę monetaryzmu. Ma to uzasadnienie w historii myśli ekonomiczno-prawnej oraz doświadczeniach gospodarczych Niemiec, zwłaszcza lat trzydziestych XX wieku oraz okresu powojennego "cudu gospodarczego". Dla zrozumienia, a przynajmniej poznania tego "fenomenu" doktrynalnego, w niniejszym opracowaniu przypomniano podstawową wiedzę o rozwoju systemu kapitalistycznego, poglądach ekonomicznych Maxa Webera i jego wpływie na "szkołę fryburską" oraz o oddziaływaniu wywodzących się z niej ordoliberalów na Ludwiga Erharda. Chociaż społeczna gospodarka rynkowa to program gospodarczy, społeczny i polityczny powojennych Niemiec, to brzmienie art. 20 Konstytucji RP z 1997 r. niewątpliwie nawiązuje do niemieckiego pierwowzoru, dekretując ja jako ustrój gospodarczy Polski. Stad próba oceny doświadczeń transformacji gospodarczej i politycznej w Polsce począwszy od 1989 r. Książka, pomimo historycznej problematyki, jest paradoksalnie bardzo aktualna, wpisując się w globalna dyskusje o przyczynach kryzysu i sposobach jego rozwiązywania.