Pamiętnik lokatorki

Jeśli lu­dzie z wy­pcha­nym port­fe­lem cze­goś bardzo chcą, to prę­dzej czy póź­niej to do­sta­ją

„Pod­dać się to jak prze­rwać lek­tu­rę tuż przed za­koń­cze­niem, by nie ry­zy­ko­wać, że okaże się roz­cza­ro­wu­ją­ce. A jeśli na końcu czeka na nas naj­więk­sze pięk­no?”.

Mówią, że życie bez mi­ło­ści nie jest kom­plet­ne. Może to i praw­da, ale przy­naj­mniej czło­wiek nie musi aż tak cier­pieć

– Więk­szość fa­ce­tów ura­bia ko­bie­ty czu­ły­mi słów­ka­mi, a póź­niej wbija im nóż w plecy
Jedna decyzja, jedno mieszkanie, dwie kobiety, jedno morderstwo.
Zaczęłam recenzję jednej z najnowszych książek Marcela Mossa kilkoma cytatami, które świetnie oddają jej atmosferę , jednocześnie nie zdradzając zbyt wiele z fabuły.
I taki był mój zamiar.
Bohaterkami Pamiętnika lokatorki są dwie młode dziewczyny- Julia i Vanessa , które wspólnie wynajmują mieszkanie w Warszawie.
Przyznam,że już sam początek powieści wywołał u mnie dreszczyk podekscytowania.
Wszystko zaczęło się bowiem od brutalnego morderstwa.
Dlaczego Vanessa musiała zginąć i kto odebrał jej życie?
Prawdę o wydarzeniach które doprowadziły do tragedii usiłuje odkryć właśnie Julka Orłowicz, która na krótko przed śmiercią koleżanki zbliżyła się do niej.
Po raz kolejny wsiąknęłam w fabułę i nie potrafiłam oderwać się od lektury.
Autor umiejętnie buduje napięcie stopniowo ukazując przeszłość obu młodych kobiet i ich relacje z mężczyznami.
Szybko się okazuje ,że miały ze sobą więcej wspólnego niż mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka.
Nawarstwiające się tajemnice , tropy i pewien pamiętnik.
Do kogo należał? I dlaczego pada w nim imię Julia?
Dwie kobiety , traumy z przeszłości i marzenia o lepszym jutrze?
Co mogło pójść nie tak? Jak się okazuje wszystko- dosłownie.
Moss porusza trudne motywy: samotność, brak zaufania, toksyczne relacje, wykorzystywanie, gangsterskie powiązania – jednak wszystko to służy budowaniu klimatu i napięcia, nie jest celem samym w sobie .
Dojrzała narracja i psychologiczna głębia postaci sprawiają, że to nie tylko napięta fabuła, ale też refleksja nad tym, jak niewiele wiemy o ludziach wokół nas .

Podążałam śladami dziewiętnastolatki z ogromną ciekawością i zaangażowaniem z każdą stroną coraz szerzej otwierając oczy ze zdumienia.
A to zakończenie? Dla mnie majstersztyk.
To było naprawdę dobre.
Bardzo bardzo mi się podobało ❤️💜