Paradoksy polityki t.2

Oddając czytelnikom drugi tom pracy zbiorowej pt.: Paradoksy polityki należy się im kilka słów wyjaśnienia intencji autorów. Tematyka paradoksalności zjawisk i mechanizmów polityki nie jest nowa. Została ona już wcześniej podejmowana w obszernej pracy zbiorowej pod redakcją prof. dr hab. Mirosława Karwata pt.: Paradoksy polityki z roku 2007. Niniejsze opracowanie należy traktować jako pokłosie, uzupełnienie i kontynuację tematyczną tej pracy. Tu zamierzenia są zmodyfikowane. Praca obejmuje problematykę dwóch ze sobą połączonych, choć przecież nie tożsamych zagadnień: paradoksów i pułapek polityki. Zjawiska polityczne pełne są sprzeczności, bez sprzeczności, konfliktu nie ma polityki. Zbiór poniższych artykułów nie podejmuje jednak wątków roli sprzeczności w polityce. Paradoksalność polityki to sprzeczności logiczne, zaskakujące efekty, kontrastujące elementy, niezamierzone efekty. Tu do zagadnienia paradoksu można podejść z różnych stron. Z jednej strony paradoksy mogą być lub są wbudowane w samą politykę: podmioty polityczne, mechanizmy, relacje. Stąd część podejmowanych tu wątków dotyczy właśnie takich sprzeczności, kontrastów, dylematów. Często to sami politycy są postawieni w sytuacjach sprzeczności, ambiwalencji. Drugim ważnym aspektem paradoksalności polityki jest zwrócenie uwagi obserwatorów życia politycznego: zawodowych i okazjonalnych na zawiłości tej sfery. Sfera polityki jak mało która inna jest pełna uproszczeń, stereotypów, nieuprawnionych supozycji lub wręcz myślenia mitycznego. Pozornie proste i klarowne sytuacje, dylematy, które wydają się oczywiste dla łatwego rozstrzygnięcia okazują swą złożoność, logiczną „kwadraturę koła” i zapętlenie lub wręcz nierozstrzygalność na możliwych do akceptacji przez strony warunkach. To ważne, aby politolog ukazywał złożoność zjawisk politycznych, czasami tą złożoność nawet przejaskrawiając. Ważne, aby także odbiorcy mieli świadomość licznych i nierzadko wzajemnie wykluczających się uwarunkowań i determinantów działań i procesów politycznych. Nader często polityka jest wyjaśniana za pomocą atrybucji niemających pokrycia w rzeczywistości. Ze Wstępu