pedagogika. Transgresje w edukacji. Tom 2

Profesor Wiktor Żłobicki wystąpił z niezwykłą inicjatywą: jako redaktor naukowy przewodzi  rzeszy młodych naukowców; razem współtworzą dwutomową publikację zatytułowaną Transgresje w edukacji - Tom 1 i 2. Tytułowe transgresje należy rozumieć bardzo szeroko:  jako przekraczanie granic, realnych i umownych – symbolicznych, psychologicznych, społecznych, materialnych. Tym, co pozwala pokonać bariery, jest edukacja, pojmowana multidyscyplinarnie, jako dziedzina wymagająca kontekstu pedagogicznego, psychologicznego, socjologicznego, a także – filozoficznego. Zamiar Autorów niezwykle ambitny, a zakres – bezkresny, toteż, jak zaznacza we Wstępie Wiktor Żłobicki, prezentowane czytelnikom obszerne dwa tomy to zaledwie czubek góry lodowej, jedynie zaznaczenie problematyki, ze wszystkimi jej odcieniami i półtonami. z receznzji: Tom drugi Transgresji w edukacji stanowi kontynuację zakończonego dużym powodzeniem przedsięwzięcia podjętego przez profesora Wiktora Żłobickiego w tomie pierwszym (pod takim samym tytułem). Muszę stwierdzić bez żadnego wahania, że i ta książka spełnia oczekiwania recenzenta (rozbudzone bez wątpienia wysokim poziomem pierwszej publikacji). Podobnie jak poprzedni tom składa się ona z czterech części, tworzących bardzo spójną całość, dającą wszechstronny obraz teorii/idei i praktyki/rzeczywistości […]. Z pełnym przekonaniem rekomenduję do druku drugi tom Transgresji w edukacji [...]. Jest to dzieło bardzo udane pod każdym względem: dobrze zredagowane, stanowiące zarówno bogate kompendium wiedzy, jak i – w wielu przypadkach – źródło błyskotliwych intelektualnych prowokacji. Z recenzji prof. zw. dr. hab. Zbyszka Melosika Podobnie jak w poprzednim tomie (Tom I), materiał badawczy ze względu na problemy poruszane w artykułach podzielony został na cztery dopełniające się części. Część pierwsza, zatytułowana Transgresje. Edukacja i sfera publiczna, zawiera łącznie siedem artykułów, które dotyczą problematyki transgresji edukacji szkolnej w kierunku terapii probacyjnej, dystansu między przestrzenią szkoły a innymi przestrzeniami społecznymi, diagnozy przyczyn rasistowskich incydentów na przykładzie Białegostoku, transgresji zawierających się w umiejętnościach dotyczących sposobu myślenia, zarówno indywidualnego, jak i stosowanego w dyskursie publicznym oraz transgresji w pedagogice religii. Część druga: Transgresje. Całożyciowe uczenie się i edukacja dorosłych w kontekście rozwoju osobistego i zawodowego, zawiera pięć artykułów, w których podjęto rozważania nad stymulatorami i inhibitorami działań transgresyjnych nauczycieli, transgresyjnym wymiarem mediacji w edukacji, transgresyjnym uczeniem się osób starszych, praktycznymi metodami pracy z osobami dorosłymi w obszarze edukacji pozaformalnej oraz zjawiskiem śmierci, pojmowanej jako doświadczenie i etap rozwoju/edukacji. Część trzecia, zatytułowana Transgresje. Szkoła wyższa i rynek pracy, zawiera cztery artykuły, w których scharakteryzowano transgresyjne wkraczanie w dorosłość przez działania autokreacyjne studentów, pierwsze doświadczenia zawodowe młodych dorosłych w kontekście tranzycji na rynek pracy, proces całożyciowego uczenia się, który służy wykraczaniu człowieka poza to, kim jest i co posiada, zadania dla edukacji w przezwyciężaniu zjawiska bezrobocia. Nieco inna w swej tematyce, ale nawiązująca do specyfiki transgresji jest część czwarta: Transgresje. Edukacja, kultura i dzieciństwo. Znajdują się w niej teksty autorów, którzy koncentrują swoją uwagę na edukacyjnym potencjale komiksu postrzeganego jako medium przekraczającego nie tylko granice sztuk, transgresji wartości w komunikacji literackiej w kontekście twórczości dla dzieci, relacji przestrzeni i miejsca jako wyznaczników granic świata życia dziecka, miejsca dziecka w strukturze społecznej na przykładzie polskich seriali o tematyce familijnej, a także na analizie dyskursu rozpatrywanego jako metoda badawcza, którego zasadniczym celem jest ustalenie kształtu i wymiaru znaczeń językowego obrazu świata dziecka.