Pieniądz cyfrowy banków centralnych

Wzrost popularności cyfrowego pieniądza prywatnego przy jednoczesnym spadku wykorzystania gotówki w wielu krajach stał się jedną z przyczyn powstania i rozwoju koncepcji cyfrowego pieniądza banku centralnego (CBDC – Central Bank Digital Currency). Wprowadzenie CBDC postrzegane jest jako sposób na zatrzymanie procesu spadku roli pieniądza publicznego w krajowych systemach pieniężnych. Ponadto argumentuje się, że emisja CBDC przyczyni się do zwiększenia efektywności systemów płatniczych. Należy jednak podkreślić, że przesłanki wprowadzenia CBDC występują głównie w gospodarkach wschodzących i rozwijających się. Banki centralne z tej grupy krajów są również najbardziej zaawansowane we wdrażaniu CBDC. Tematyka CBDC jest relatywnie nowa, a literatura naukowa na ten temat dopiero powstaje. Dotychczas jedynie kilka krajów wprowadziło CBDC do powszechnego obiegu, natomiast wiele banków centralnych prowadzi programy pilotażowe, mające na celu testowanie zaprojektowanej formy CBDC przed podjęciem decyzji o jego emisji. W książce przedstawiono: • założenia teoretyczne pieniądza cyfrowego banku centralnego, • zróżnicowane motywy jego wprowadzenia, • potencjalne efekty emisji CBDC dla polityki pieniężnej i stabilności finansowej, • analizy empiryczne jurysdykcji, w których banki centralne pozostają najbardziej zaawansowane we wdrożeniu CBDC. W odniesieniu do gospodarek wysoko rozwiniętych Autorzy świadomie skoncentrowali się na pracach Europejskiego Banku Centralnego, gdyż System Rezerwy Federalnej nie deklaruje obecnie zamiaru wprowadzenia CBDC, a w pozostałych krajach należących do tej grupy motywy i uwarunkowania emisji CBDC pozostają zbliżone. Duży nacisk położony został na analizę doświadczeń empirycznych banków centralnych gospodarek wschodzących i rozwijających się ze względu na ich największe zaawansowanie we wdrażaniu CBDC.