Po dolinach i po wzgórzach. Monografia oddziału Jana Sadowskiego i Piotra Burdyna 1949-1952

`Nie jestem historykiem, nie mam odpowiedniego przygotowania merytorycznego i warsztatowego i nie wiem czy moja praca przypadnie do gustu czytelnikom i historykom. Starałem się napisać ją rzetelnie i odpowiedzieć na pytanie zasadnicze: Czy Piotr Burdyn (patrz: i inni `leśni`) był `pomniejszym hersztem` u Huzara, mordercą nauczycielek, wrzeszczącym (u boku Niemców) na mordowanych żołnierzy AL, występującym w obronie obszarników Eneszetowcem, który jak chłopa nie zastrzelił, to... porąbał, czy może było to zupełnie, zupełnie inaczej?
W jednym zgadzam się z p. Gomulskim: Burdyna poszukiwano długo, bo miał wielu współpracowników.`

Bartłomiej Rychlewski