Pochwyć mnie Światło rzeką swoich ramion

W ciągu ostatnich kilkunastu lat zdążyliśmy się już przyzwyczaić do obecności w naszym życiu kulturalnym księży – poetów. Nazwiska takich twórców, jak ks. Twardowski, Maliński, Kobierski znane są z licznych książek, opracowań, wywiadów, nawet ze szkolnych lektur. Autorkami równie pięknych i wartościowych utworów poetyc-kich są również siostry zakonne. Ich poezja nie była jednak dotąd tak szeroko publikowana i nagłaśniana. Otrzymujecie więc Państwo tom pionierski i bardzo, mamy nadzieję, dla polskiej kultury znaczący – pierwszy szeroki i bogaty przegląd poetyckiej twórczości kobiet, które swoje życie oddały Bogu i służeniu ludziom. Kilka z nich ma już na swoim koncie autorskie tomiki, których ukazanie się zyskało bardzo pochlebne recenzje krytyków i czytelników. Większość jednak zdecydowała się zaprezentować swój dorobek dopiero na łamach prezentowanej antologii. Gdy w 1971 roku w Londynie nakładem Oficyny Poetów i Malarzy ukazała się pierwsza antologia poezji pisanej przez kapłanów „Słowo na pustyni” przygotowana przez ks. Bonifacego Miązka, z przedmową kardynała Karola Wojtyły, niewielu sądziło, że otworzy ona drogę dla wielu literackich karier i licznych czytelniczych wzruszeń. Antologia przygotowana przez Ewę Skarżyńską pozwala mieć nadzieję, że oto uczyniony został krok następny – po piszących kapłanach nadszedł czas na piszące siostry, na zapoznanie czytelników z nowym, wielu nieznanym światem przeżyć i wzruszeń. Jeśli nawet tylko kilka z nich powtórzy sukces piszących księży – książka ta stanie się milowym kamieniem na wyboistej drodze polskiej kultury.