Poezja stanu wojennego.Antologia wierszy

Stan wojenny, wprowadzony w Polsce 13 grudnia 1981 roku, stał się przeżyciem o dramatycznym charakterze. Związek z tamtymi wydarzeniami odczuli poeci wszystkich generacji, by wymienić młodych: Tomasza Jastruna, Bronisława Maja, Jana Polkowskiego, nieco starszych; Stanisława Barańczaka, Adama Zagajewskiego, Ryszarda Krynickiego, a także Ernesta Brylla, Jarosława Marka Rymkiewicza oraz starszych: Zbigniewa Herberta, Wiktora Woroszylskiego, Mirona Białoszewskiego, Annę Kamieńską, Czesława Miłosza. Własną ocenę rzeczywistości, obawy, lęki, emocje, postanowili wyrazić nie tylko znawcy sztuki lirycznej, poeci ,,wysokiego obiegu"", również twórcy nieprofesjonalni, autorzy czasami jednego wiersza.Twórczość ta odwołuje się do tradycji niepodległościowej, rozwija kanon tyrtejski i mesjanistyczny, W utworach występują treści religijne i patriotyczne, kult bohaterów i męczenników. Intencją autorów jest przedstawienie prawdy i opis rzeczywistości stanu wojennego. Poeta tego okresu pełni szczególnego rodzaju misję:masz zapisywać faktymasz ocalać pamięćwiersz ma być dokumentemporzuć piękne słowa (...)zastrzeleni górnicytobie swój głos oddali