Polska. Skarby UNESCO

Gdy w 1978 r. po raz pierwszy została sporządzona lista szczególnie cennych miejsc na mapie naszego globu, zgodnie z wytycznymi uchwalonej przez UNESCO Konwencji w sprawie ochrony światowego dziedzictwa kulturalnego i naturalnego, wśród 12 pozycji znalazły się aż dwie z Polski – historyczne centrum Krakowa i kopalnia soli w Wieliczce. Dziś na liście światowego dziedzictwa UNESCO figuruje ponad 1000 wpisów, z czego 15 dotyczy Polski. Aby zwiedzić je wszystkie, nie wystarczy jednak zajrzeć do 15 miejscowości, gdyż kilka pozycji obejmuje obiekty w rożnych lokalizacjach. Dzieje się tak w przypadku najstarszych w kraju kopalni soli (w 2013 r. wpis dotyczący Wieliczki poszerzono o Bochnię), 6 drewnianych kościołów południowej Małopolski czy 8 cerkwi regionu Karpat. Piętnastą polską perłą, wpisana do tego prestiżowego wykazu na sesji Komitetu UNESCO odbywającej się w lipcu 2017 r. w Krakowie, jest kopalnia rud ołowiu, srebra i cynku w Tarnowskich Górach wraz z rozbudowanym i wykorzystywanym turystycznie systemem sztolni odwadniających. Książka Polska. Skarby UNESCO dzięki szczegółowym opisom i pięknym fotografiom pozwala w pełni zrozumieć, dlaczego te właśnie miejsca znalazły uznanie na międzynarodowej arenie. Większość z nich została doceniona względu na swe walory historyczne (w tym jedyne takie w historii listy – niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau – jako przestroga dla ludzkości), kulturowe, artystyczne, a jedno z powodu unikatowych wartości przyrodniczych (Puszcza Białowieska).