Pomiędzy rozpaczą, szyderstwem a zachwytem

Książka Kamila Suskiewicza ma swój wewnętrzny rytm: opisy życia i tekstów literackich tworzą swoisty kontrapunkt: biografia Tadeusza Zubińskiego zostaje przełamana literackimi odniesieniami i na odwrót. A zatem kompozycja ta jest w pełni kompatybilna z egzystencjalno-artystyczną formułą, jaką swojemu życiu i twórczości nadał Zubiński. Więcej: ów kontrapunktowy balans między perspektywą regionalną (peryferyjną) a globalną stanowi główną oś tak życia, jak i twórczości autora Morza wewnętrznego. Nawet jeśli Tadeusz Zubiński zostanie zapamiętany jako piewca prowincjonalności, co przecież samo w sobie nie jest deprecjonujące, to i tak diagnoza postawiona przez Autora tego studium będzie przenikliwa i przejmująca w swojej trafności. Oto bowiem Zubiński jawi się jako współczesny homo exul, eksplorujący ciemne rejony późnej nowoczesności, bezlitosny krytyk banalności i martwoty życia w sztucznych rajach wielkich miast. W zamian proponuje on przebodźcowanemu człowiekowi wyprawę do niewielkich enklaw, małych wysepek piękna i dobra, które przeważnie usytuowane są blisko rodzinnej Itaki.

Z recenzji dra hab. Artura Żywiołka, prof. UJD w Częstochowie