Pomiędzy. W świetle latarni

„Granica to nie tylko kamienne słupy dzielące to, co kiedyś było całością.”

„Granice istnieją nie tylko między państwami. Dzielą także ludzi. Za ich przekroczenie płaci się cierpieniem.”

„Każda ciemność kiedyś się kończy. Po niej nastaje światłość "

Dwie kobiety. Dwa światy i granice wyznaczane nie przez państwo a przez uprzedzenia i wzajemne animozje.

Weronika Wieczorek ma szesnaście lat i obowiązki, którym trudno podołać. Po śmierci mamy, Angeli dziewczyna zajęła się domem biorąc na siebie gotowanie , sprzątanie czy cerowanie.
Opiekuje się również młodszą siostrą Anielą, podczas gdy jej tata i starszy brat Józef zarabiają na utrzymanie domostwa.
Młoda dziewczyna, choć oczywiście kocha ich wszystkich czasem ma zwyczajnie dość i pragnęłaby spędzić czas na zabawie czy spacerze.
Mimo to sama pracuje jako pomoc w gospodzie czy przy wyplataniu wiklinowych koszyków.
Nigdy nie sądziła, że zakocha się tak mocno i,że jej wybrankowi tak daleko będzie do ideału.
Natan bowiem jest Żydem, zaś jego ojciec wśród mieszkańców Trzciela ma opinię złodzieja i chuligana.
Serce jednak nie sługa..
Równolegle autorka przedstawia w swej powieści losy młodej wdowy -Joanny Podbielskiej, która po traumatycznych doświadczeniach w małżeństwie nieoczekiwanie zostaje pracownicą wywiadu i poznaje Stanisława Błońskiego i..zaczyna w niej kiełkować uczucie o którego istnieniu zdążyła zapomnieć ..

Pierwszy raz spotkałam się nie tylko z piórem Pani Zofii,lecz również z tematyką pogranicza w okresie międzywojennym. Nie miałam względem lektury wielkich oczekiwań, ale.. Gdy zaczęłam czytać przepadłam z kretesem.
Szybko polubiłam młode bohaterki , chciałam też by los okazał się dla nich przychylny.
Miałam też okazję wczuć się w klimat tamtych czasów i panujące wówczas nastroje.
Końcówka książki obfitowała w ważne wydarzenia, co sprawiło, że z niecierpliwością zabieram się za kontynuację. ♥️