Portret artysty jako inżyniera

W połowie lat 80. ubiegłego wieku Edward Ihnatowicz rozpoczął pracę nad książką, która miała stanowić podsumowanie jego twórczości oraz poglądów na temat możliwości stworzenia inteligentnych maszyn. Maszynopis zatytułowany „Portret artysty jako inżyniera” nie został ukończony, ponieważ pracę nad nim przerwała śmierć artysty w 1988 roku. Ihnatowicz zdążył jednak sporządzić streszczenie książki, a także spis rozdziałów i zagadnień, którymi zamierzał się zająć na jej stronach. Niestety, projekt odtworzenia całości rozważań artysty na podstawie samego szkicu oraz rozproszonych artykułów i wywiadów skazany jest na niepowodzenie, mają one bowiem zbyt wiele luk, których po upływie tylu lat nie da się już prawdopodobnie zapełnić. Chciałabym jednak podjąć tę próbę, pomimo ryzyka, jakie ze sobą niesie, ponieważ twórczość, a szczególnie dwie rzeźby – SAM i Senster - tego, niemal zupełnie zapomnianego przez historyków sztuki, artysty, bez wahania skłonna jestem określić jako jedno z najciekawszych zjawisk w historii sztuki XX wieku.