Postrzeganie siebie i własnego zachowania w ...

Książka Barbary Ostafińskiej-Molik stanowi próbę egzemplifikacji teoretycznej, empirycznej i aplikacyjnej słabo eksplorowanego na gruncie polskiej pedagogiki mechanizmu autopercepcji (rozumianej wieloaspektowo) jako korelatu funkcjonowania psychospołecznego młodzieży w wieku gimnazjalnym (średniej adolescencji). Jest to mechanizm niezwykle istotny z punktu widzenia przebiegu rozwoju młodego pokolenia, traktowany przez Autorkę jako mechanizm adaptacji vs. dezadaptacji społecznej pomyślnego rozwoju i zaburzeń rozwojowych, przejawiających się w trzech ogólnie i specyficznie ujętych sferach funkcjonowania aspektach tożsamości jaja (cechy osobowe), jainni (zachowanie wobec świata społecznego) oraz jazadanie (działania w podstawowych dla młodego pokolenia, ale wybiórczo ujętych dziedzinach).Autorka w sposób nowatorski w ramach pedagogiki młodzieży i pedagogiki resocjalizacyjnej ujmuje przedmiot badań własnych, konsekwentnie realizując projekt badawczy, który oprócz zakładanych przez nią celów eksploracyjno-diagnostycznych daje podstawę do realizowania niezmiernie ważnych dla pedagogiki celów aplikacyjnych. Publikację uważam za ważny wkład w rozwój wiedzy pedagogicznej, ponieważ w warstwie empirycznej dotyka ona zjawisk istotnych z perspektywy zarówno pedagogiki resocjalizacyjnej, jak i pedagogiki młodzieży.W założeniach teoretycznych Autorka odnosi się do analizy subiektywnego świata młodzieży, podejmując przedmiotowe zagadnienia z perspektywy autopercepcji młodego pokolenia, ale łączy je z perspektywą postrzegania zaburzeń w funkcjonowaniu młodego pokolenia przez reprezentantów dorosłego pokolenia (nauczycieli). Proponowane ujęcie problematyki badawczej jest nowatorskie i zasadne, a zawarte w pracy treści stanowią przyczynek do dalszej i szerszej debaty w obszarze przedmiotowych problemów.