Prezydent opozycji

Jan Józef Lipski (1926–1991) wiele zdziałał dla integrowania opozycji. Kiedy władza próbowała dzielić Polaków na grupy zainteresowane tylko własnym interesem – łączył różne środowiska. Zamiast demagogii wolał dialog; nawet w sporze starał się znaleźć miejsca wspólne. Ideologii przeciwstawiał samoorganizację społeczeństwa. Nigdy niezwiązany z PZPR, współzałożyciel KOR, był żywym przykładem patrioty-socjalisty, pokazującym niebezpieczeństwa obu totalitaryzmów: lewicowego (komunizmu) i prawicowego (nacjonalizmu). Prezydent RP na uchodźstwie Edward Raczyński widział w nim swego następcę. Fascynujące życie Lipskiego jest kluczem do zrozumienia powojennej historii Polski i lustrem, w którym zobaczymy dzień dzisiejszy.