Prowincje literatury Polska proza kobiet po 1956 roku

Tematem monografii Prowincje literatury jest powojenna polska proza kobiet, przede wszystkim proza drugiej połowy XX wieku. W polu moich interpretacji znalazły się wybrane utwory opublikowane przed umownym literackim przełomem w 1989 roku. Koniecznym dopełnieniem i kontekstem rozważań zawartych w niniejszej pracy pozostają jednak rozpoznania dotyczące pisarstwa kobiet lat dziewięćdziesiątych i późniejszych. Na jedną z przyjętych przeze mnie badawczych hipotez składa się bowiem przekonanie, że należy postawić pytania o to, w jaki sposób namysł nad „przedprzełomową” prozą pisaną przez kobiety kontekstualizuje najnowsze projekty pisarek. Wśród utworów, które wybrałam do omówień i interpretacji, znalazły się teksty autorstwa Zyty Oryszyn, Ewy Marii Slaskiej, Renaty Zwoźniakowej, Krystyny Kofty, Britty Wuttke, Małgorzaty Szejnert i Krystyny Sakowicz. Interesują mnie książki napisane w kraju i funkcjonujące w obiegu krajowym w latach sześćdziesiątych, siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Odstępstwo stanowi jedna z powieści Ewy Marii Slaskiej – krajowa sceneria fabuły Dochodzenia, wydanego przez Instytut Polski w Paryżu, nakłania do tego, by odwołać się do tej pozycji jak do wyjątku, w którym ciekawie zaaplikowano regułę.