Przeciw dwóm zaborcom

Podsumowując dzieje politycznej konspiracji piłsudczykowskiej w kraju po wrześniu 1939 r., należy szczególnie podkreślić stworzenie oryginalnej i znakomicie uzasadnionej analizy ówczesnych stosunków polsko-sowieckich. Nie podzielano w niej złudzeń co do zamiarów imperium Stalina wobec Polski i konsekwentnie ostrzegano przed zagrożeniem niepodległości i integralności terytorialnej Rzeczypospolitej ze strony sowieckiego komunizmu. Niemniej istotne było zdecydowane przekonanie piłsudczyków o konieczności podporządkowania się apolitycznej organizacji wojskowej w kraju, jaką była Armia Krajowa, i głoszenie tej konieczności w swoich wydawnictwach. Na szacunek potomnych zasługuje jednak przede wszystkim wyjątkowa ideowość uczestników piłsudczykowskiej konspiracji politycznej i niekłamana wierność idei niepodległości państwa polskiego oraz dążenie do jego odbudowy w granicach, które zapewniłyby mu bezpieczeństwo w przyszłości. Wierność aż do ofiary życia. Bo przecież lepszej śmierci nikt z nich nie pragnął.