Psychiatria w Polsce w latach 1945-1956.

Publikacja ukazuje psychiatrię naukową oraz system opieki psychiatrycznej w latach 1945–1956. Obie dziedziny były wówczas przymusowo dostosowywane do sowieckiego modelu, w którym główną rolę odgrywał pawłowizm, będący zmodyfikowaną w duchu materializmu dialektycznego wersją słynnej teorii I.P. Pawłowa. „Stalinizacja” polskiej psychiatrii polegała na obligatoryjnym, choć na ogół formalnym uznaniu pawłowizmu za naukowy dogmat. Odejście od narzuconych siłą w nauce i lecznictwie psychiatrycznym wzorców dokonało się szybko – na fali odwilży 1956 r. Zmianom tym sprzyjały doniesienia o pierwszych skutecznych lekach przeciwpsychotycznych, wprowadzanych na Zachodzie. W lecznictwie chorób umysłowych rozpoczęła się epoka nowoczesnej farmakoterapii.