Puszczający krewkę

Gdy cię już nie widzę, o miłości rozpisuję się. Teraz już wiem, że serce to nic innego jak zużyty autobus pełen pasażerów. Z człowieka ma jedynie włosowate naczynia, jamę pełną przetworzonego jedzenia. „Puszczający krewkę” to zbiór wierszy będących osobistym i refleksyjnym przekazem. Autorka porusza w utworach trudne tematy związane z cierpieniem, byciem nieakceptowanym, szukaniem nadziei. Opisywana przez nią codzienność jest wypełniona strachem i przemocą, naznaczona walką, a samo życie rozumiane jest jako zbiór okoliczności. Karolina Kaczkowska w wyrafinowany sposób uwydatnia doznania nie tylko ducha, ale też ciała, kładąc akcent na fizjologię, biologiczność i odsłonięcie fizycznej głębi, w której wybrzmiewa „pomruk organów” człowieka. Wydobywając na wierzch w warstwie języka pojęcia związane z organicznością i cielesnością, Autorka wprowadza Czytelnika w świat wewnętrznych przeżyć, należących do jednostki wyobcowanej i przytłoczonej marnością otaczającej rzeczywistości.