Rok spokojnego słońca

Cała przedstawiona w filmie powojenna rzeczywistość jest rzeczywistością świata granicznego, w którym wojenny porządek runął w gruzy, a to, co się z niego wyłania, jest jeszcze nieznane, tajemnicze, obce. Wszyscy bohaterowie opowiadania są zrujnowani materialnie i psychicznie przez wojenne doświadczenia i nie są w stanie odczuć smaku odzyskanej wolności” – pisano o filmie Zanussiego w jednej z recenzji. Wśród osób, które los rzucił do miasteczka, brak jakichkolwiek więzi społecznych, ich egzystencja nastawiona jest jedynie na przetrwanie. W tym świecie pełnym wzajemnej niechęci, podejrzliwości, kiełkujące uczucie Normana i Emilii z góry skazane jest na klęskę, a bohaterowie nie są w stanie pokonać swej samotności.