Romantyzm środkowoeuropejski w kontekście postkolonialnym, cz. II

Romantyzm środkowoeuropejski w kontekście postkolonialnym. Tak sformułowany tytuł książki, a wcześniej projektu badawczego, zdaje się prowadzić prosto na intelektualne pole minowe. I to stanowiące szczególne wyzwanie dla potencjalnego czytelnika/interpretatora-sapera. Romantyzm środkowoeuropejski czy romantyzmy środkowoeuropejskie (choć i sam romantyzm, jak wiemy, stanowi pojęcie wymykające się ścisłym ujęciom)? Europa Środkowa? W końcu postkolonializm? Już osobno zagadnienia te mogą przyprawić o ból głowy, a co dopiero połączone ze sobą, wzajemnie się dookreślające, ale i komplikujące, problematyzujące. Jeśli przy tym dodać, że wkroczyliśmy na teren niemal pozbawiony opracowań czy też odznaczający się fragmentarycznym opracowaniem (chodzi o cały temat, kwestie związane z romantyzmem i Europą Środkową mają natomiast, co również komplikuje sytuację, wiele opracowań zakorzenionych w kontekstach kultur poszczególnych narodów, a także w innych niż przyjęty w tej książce językach interpretacyjnych), sprawa staje się mocno ryzykowna. Bez ryzyka się jednak nie obejdzie. Trzeba ryzykować. Interpretować i reinterpretować. Czytać od nowa.