Różnice kulturowe w traktowaniu zwierząt

„Horyzont namysłu, w jakim tom powinien być sytuowany, to wyjście poza opresywne postrzeganie zwierząt i odejście od antroponegacjonizmu widocznego na różne sposoby w każdej z prezentowanych tu kultur. Istotne byłoby przejście ku etyce równoprawności różnych bytów poprzez zrozumienie ograniczeń, jakie na nasze relacje ze zwierzętami nakłada właśnie kultura. Autorzy tomu przedstawiają swoje dociekania, odnosząc się do bardzo różnych wymiarów ludzko-zwierzęcych relacji, wyprowadzają wnioski z perspektywy odrębnych dziedzin i dyscyplin (od językoznawczego namysłu nad tym, dlaczego, chcąc kogoś obrazić, odwołujemy się do zwierząt po posthumanistyczne pytania dotyczące roli płci w relacjach międzygatunkowych ludzi i koni), których synteza, tym samym, stanowić będzie nie lada wyzwanie dla czytelnika” – z recenzji dr. hab. Dobrosławy Wężowcz-Ziółkowskiej, prof. US. Autorzy, których teksty zawarte są w tej książce, reprezentują różnorodne kierunki naukowego myślenia, ale także zróżnicowane obszary działań związanych z realizowaniem przez ludzi praktyk wobec zwierząt. Stąd w rozważaniach obecne są wątki nauk humanistycznych, społecznych oraz nauk ścisłych. Interesujące autorów praktyki dotyczą tego, jak ludzie traktują zwierzęta towarzyszące, gospodarskie i dzikie. Obszary relacji ludzi i nie-ludzi to między innymi badania naukowe, hodowla i produkcja, wykorzystanie zwierząt w pracy, rozrywce, a także we wspieraniu ludzkiego codziennego życia. Tym, co autorów łączy, jest troska o dobrostan zwierząt nie-ludzkich, dążenie do budowania świadomości ich potrzeb, a także stawianie pytań o granice ich eksploatacji.