Opis
Bohaterem tej książki jest Warszawa. Nie jest to jednak przewodnik po mieście, tylko opowieść o jego losach i architekturze, osnuta na bazie własnych przeżyć, których autor doświadczył od urodzenia jako mieszkaniec Warszawy. Opisany w książce rozwój stolicy – w okresie od dwudziestolecia, przez II wojnę światową, PRL, aż do czasów współczesnych – jest przeprowadzony chronologicznie. Czytelnik w trakcie lektury ma szansę spojrzeć na miasto okiem architekta, uzbrojonego przez wykonywany zawód w instrumenty potrzebne do fachowej oceny wad i zalet aglomeracji warszawskiej na tle innych, podobnych skalą, miast europejskich.
Nie jest to spojrzenie chłodne i całkowicie obiektywne, bo w tle tej opowieści jest z pewnością uczucie przywiązania i miłości autora do miejsca swojej życiowej egzystencji, co zresztą jest rzeczą całkowicie zrozumiałą.
Realia pracy architekta zarówno w czasach PRL-u, jak i po transformacji ustrojowej, nie są szeroko znane czytelnikom książek i z pewnością mogą zainteresować nie tylko ludzi zawodowo związanych z projektowaniem i budowaniem, ale również tych odwiedzających Warszawę i jej mieszkańców.
Janusz Targowski – architekt, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, przez 50 lat był projektantem, z czego przez lat 29, wraz z żoną Barbarą, prowadził własną pracownię architektoniczną ABA. Oboje są współautorami planów generalnych lotnisk im. F. Chopina w Warszawie i Mazowieckiego w Modlinie, rozbudowy Narodowej Galerii Sztuki „Zachęta” oraz wielu obiektów użyteczności publicznej: mieszkalnictwa i edukacji, budynków biurowych i hoteli w Warszawie oraz w Polsce. Autor współpracował także latach 90. XX w. z Ministerstwem Gospodarki przy renowacji placówek dyplomatycznych w Kolonii (Niemcy), Sztokholmie i Kopenhadze (Skandynawia) oraz Lublianie (Słowenia). W 1979 r. otrzymał nagrodę Prezydenta Warszawy, tzw. „Syrenkę Warszawską”, za projekt hotelu na Pradze. Od wielu lat działa w Stowarzyszeniu Architektów Polskich.