Singielka i Otello

Fascynująca opowieść Hanny Bakuły o sztuce bycia samą i niebezpieczeństwie emocjonalnego uzależnienia się od osoby z innego świata. Ekscentryczna malarka, singielka po czterdziestce, zakochuje się w starszym, niezbyt interesującym naukowcu despocie. Nagle, na własne życzenie, musi zrezygnować ze swojego zabawnego życia i przyjaciół. Zupełnie pogubiona, usiłuje pogodzić dwa sprzeczne światy i przekonać zazdrosnego kochanka, że ma prawo robić, co chce, ale jest to niemożliwe. Wielka miłość nie wystarcza, żeby zmienić charakter samodzielnej artystki i poglądy góralskiego Otella. Sytuacja się zagęszcza, przyjaciele usiłują wyrwać singielkę z toksycznego związku. W tle Warszawa, Kraków, Nowy Jork, Paryż i Prowansja z początku XXI wieku. Symbolem zazdrośnika jest Otello, bohater dramatu Szekspira, który morduje niewinna żonę i popełnia samobójstwo. Zazdrość jest formą buszującej wyobraźni podsycanej lękiem i poczuciem zagrożenia. Wzajemnie, napędzając wewnętrzne napięcie, jest odpowiedzialna za wszelkie zniekształcenia w postrzeganej rzeczywistości. W zazdrości najważniejsza jest intensywność emocjonalnych doznań, najczęściej negatywnych, oraz wizje zadośćuczynienia – zarówno zazdrośnika, jak będzie karał lub się mścił, oraz osoby – obiektu zazdrości, co jej wolno, a co nie. Czasami zazdrość przekształca się w niebezpieczną chorobę – potrafi niszczyć psychicznie i fizycznie, a siła jej destrukcji może być groźna dla życia zazdrośnika i ofiary. Leszek Mellibruda Nie wszystkie osoby, które są zdradzane, mają tego świadomość. Cztery procent Polek i Polaków sądzi, że są zdradzani. W tych czterech procentach są także te osoby, które tak naprawdę nie są zdradzane, a sobie to roją. Zbigniew Izdebski