Słudzy Chrystusa Sługi

Sobór watykański II nie pozostawił wypowiedzi odnoszącej się wprost do Chrystusa, przynosząc jedynie dokument o Kościele. W powstających do niego na przestrzeni kilkudziesięciu lat komentarzach dostrzeżono między innymi to, że w obrazie Kościoła przesądził przyjęty uprzednio teologiczny obraz Chrystusa. Wydaję się, że u podstaw odnowionej eklezjologii tkwi ikona Chrystusa Sługi. Taki Chrystus od początku inspirował w Polsce Ruch Światło-Życie. W ramach tej inicjatywy na rzecz formacji chrześcijańskiej znalazło się szczególnie dla formacji prezbiterów o nazwie Unia Kapłanów Chrystusa Sługi. To właśnie o nich o. prof. Stanisław Celestyn Napiórkowski OFMConv wygłosił w Olsztynie k. Częstochowy w dniach 14-17 kwietnia 1998 roku rekolekcje, które stały się podstawą niniejszej publikacji. Rekolekcjonista sam wybrał temat i konkretne zagadnienia. Nie przypomina historii obrazu Chrystusa Sługi. Nie zapowiada też, że przedstawi wypracowaną teologię ikony takiego Chrystusa. Poprzestaje jedynie na wykazaniu kilku istotnych cech, którymi winien się charakteryzować jego sługa – otwarty na dialog i umiejętne go prowadzący, zaangażowany w sprawę jedności chrześcijan, zatroskany o właściwe wyjaśnienie roli Ducha Pana w dziele Mesjasza, a także właściwie kochający Matkę Jezusa.