Sprawiedliwość owiec / Triumf owiec

Sprawiedliwość owiec. – Jeszcze wczoraj był zdrowy – powiedziała Matylda, nerwowo strzygąc uszami. – To nie ma nic do rzeczy – zauważył Sir Ritchfi eld, najstarszy tryk w stadzie. – Nie umarł na chorobę. Szpadel to nie choroba. Pasterz leżał w bujnej, zielonej irlandzkiej trawie obok stodoły. Leżał i ani drgnął. Owce odbywały naradę nieco dalej, prawie na skraju urwiska. Rankiem, gdy znalazły pasterza, niezwykle zimnego i zupełnie martwego, zachowały spokój i były z tego niezmiernie dumne. W pierwszym przypływie trwogi zabrzmiało oczywiście kilka rozpaczliwych okrzyków – „Kto nam teraz będzie przynosił siano?”, „Wilk! Tu jest wilk!” – lecz panna Maple szybko stłumiła panikę. Wytłumaczyła im, że tu, na najzieleńszych i najsoczystszych pastwiskach w całej Irlandii, tylko idiota jadłby siano w środku lata, i że nawet najbardziej wyrafi nowane wilki nie przebijają szpadlem swoich ofi ar. Bo nie ulegało wątpliwości, że to właśnie szpadel sterczał z wnętrzności pasterza. Owce postanawiają przeprowadzić śledztwo. A co będzie, kiedy już odkryją, kto zabił? Wtedy będzie... Sprawiedliwość! Triumf owiec Owce z Glennkill przybywają do zaśnieżonej Francji z nową pasterką Rebeką, córką zamordowanego starego pasterza. Rebece towarzyszy jej matka, zwariowana tarocistka, uwielbiająca likierek i ciągle kłócąca się z córką. Zatrzymują się na zimowym pastwisku w pobliżu starego zamczyska. Matka Rebeki wróży, że stanie się coś złego (czemu trudno się dziwić, bo w jej talii brakuje wielu kart zwiastujących dobre zdarzenia). I rzeczywiście zaczyna się coś dziać. Owce dowiadują się od swoich nielubianych sąsiadek kóz (które zdaniem owiec cuchną i są szalone), że w okolicy grasuje tajemniczy potwór zwany Garou... Kim jest Garou? Może wilkiem. Może wilkołakiem. A może kimś znacznie bardziej niebezpiecznym… Prawdę o nim odkryją owce po dramatycznym śledztwie. I wtedy znowu będzie sprawiedliwość. I triumf owiec.