Szanta

„Opowieści marynarzy należy dzielić przez cztery. A marynarzy-barmanów dodatkowo jeszcze przez dwa.”

„Mazurski Królu, gdziekolwiek dziś jesteś, dokąd cię niesie krypta twa, Patrz na kilwater, patrz za siebie, Zła karma wraca, wrócę i ja”

Tajemnicza samobójcza śmierć fundatora pewnego muzeum na Mazurach a później morderstwo jego kierowniczki Malwiny w małej miejscowości zdecydowanie elektryzują lokalną społeczność nie mniej niż legendy o Mazurskim Królu budząc strach i grozę
W mirdzy giną kolejne osoby zaś atmosfera gęstnieje z każdą przeczytaną stroną , choć książkę tę cechuje dość wolne, leniwe tempo co może być spowodowane licznymi opisami. Jednym to odpowiada drugim nie, ale z pewnością warto to odnotować przed rozpoczęciem lektury.
Głównymi narratorami powieści Pana Wojciecha są muzealniczka Jagoda Matusiak, niegdyś zatrudniona w Luwrze skąd uciekła przed trudną przeszłością oraz policjant Hubert Lange , dźwigający potężny bagaż emocjonalny, który na wieś przyjechał z żoną.
Mimo ,że mężczyzna pragnie się odciąć od dawnego zajęcia zostaje wciągnięty w samo serce mistrrnej intrygi, a kontrolę nad jego działaniami przejmuje instynkt.
Czy uda się ująć sprawcę?
Tego nie zdradzę bo nie lubię spojlerów w opiniach.
Po prostu psują całą radość odkrywania fabuły.
Warto dodać, że autor poprowadził narrację dwutorowo co pozwala wyczuć emocje i motywacje bohaterów.
Jeśli szukasz klimatycznego kryminału z duszą, gdzie napięcie tworzy atmosfera, a bohaterowie są bardziej niż detektywi – „Szanta” jest strzałem w dziesiątkę. To powolne, ale satysfakcjonujące zanurzenie się w mazurskie tajemnice.