Szpital Bersohnów i Baumanów w Warszawie

Szpital dziecięcy pomiędzy ulicami Śliską a Sienną powstał w latach 18761878, dzięki dwóm zasłużonym dla Warszawy rodzinom żydowskich przemysłowców i filantropów Bersohnów i Baumanów. W listopadzie 1940 roku budynek znalazł się na terenie tzw. małego getta i działał aż do tzw. Wielkiej Akcji Wysiedleńczej w 1942 r. W Powstaniu Warszawskim służył jako lazaret dla Zgrupowania AK Chrobry II.

W szpitalu pracowało wielu znanych lekarzy, wśród nich Henryk Goldszmidt (Janusz Korczak), zatrudniony w tej placówce w latach 1905-1912. Lekarzami naczelnymi szpitala byli kolejno: Ludwik Chwat (1878-1881), Szymon Portner (1881-1910), Adolf Poznański (1911-1923), Anna Braude-Hellerowa (1930-1942). W czasie II wojny światowej ze szpitalem związany był także Marek Edelman, pracując jako goniec. Po wojnie budynek dalej służył jako szpital, jeszcze do niedawna był czynnym dziecięcym odziałem zakaźnym. W przyszłości, w tym zabytkowym obiekcie, zostanie otwarta wystawa stała Muzeum Getta Warszawskiego.

Publikacja, opracowana przez dr Hannę Węgrzynek i prof. Konrada Zielińskiego z Działu Naukowego, prezentuje dzieje szpitala Bersohnów i Baumanów jako ważne świadectwa historii Żydów warszawskich i warszawskiego getta. Pracownicy Muzeum napisali teksty ukazujące historię szpitala oraz zebrali bogate materiały ikonograficzne.