Technologie sztucznej inteligencji w praktyce klinicysty i naukowca w fizjoterapii i rehabilitacji

Technologie inteligencji obliczeniowej prowadzą do przełomu w sposobie oferowania oddziaływań terapeutycznych w rehabilitacji i fizjoterapii, w tym w ramach personalizowanej medycyny prewencyjnej ludzi zdrowych. Pandemia pokazała, że nowoczesna diagnostyka, leczenie, rehabilitacja i opieka nie są w pełni możliwe bez wsparcia nowoczesnych technologii, a w szczególności sztucznej inteligencji (ang. Artificial Intelligence – AI). Obszarami oddziaływania technologii AI w rehabilitacji i fizjoterapii są: - diagnostyka (sztucznointeligentna analiza chodu, ruchu kończyn górnych, jakości życia), - nowatorskie systemy motywowania pacjenta do ćwiczeń, w tym poprzez wykorzystanie rzeczywistości wirtualnej (VR) i rzeczywistości rozszerzonej (AR), - kreatywne łączenie oddziaływań terapeutycznych, optymalizacja oddziaływań, - monitorowanie realizacji ćwiczeń, - personalizowana ocena efektywności procesu terapeutycznego, - wykorzystanie egzoszkieletów i robotów rehabilitacyjnych, - boty jako narzędzia diagnostyczne i wspomagające terapię, - telerehabilitacja i rehabilitacja hybrydowa, - inteligentne środowiska terapeutyczne, - pomiar wpływu terapii na czynności codziennego życia i jakość życia, - modele obliczeniowe procesów terapeutycznych, - ocena klinicznej przydatności rozwiązań AI, - oprogramowanie medyczne wykorzystujące AI jako wyrób medyczny zgodnie z dyrektywą MDR oraz ISO 13485, - etyka sztucznej inteligencji z punku widzenia klinicysty. Monografia prezentuje zagadnienia o wysokim poziomie naukowym i istotnym znaczeniu kliniczny, a przez to ważne dla rozwoju nauki i wzrostu polskiej gospodarki poprzez poprawę zdrowia społeczeństwa, w tym: - poprawę profilaktyki u osób zdrowych w ramach medycyny prewencyjnej, - poprawę wczesnej diagnostyki zmian patologicznych, - zwiększenie skuteczności rehabilitacji, - zmniejszenie liczby osób czasowo lub trwale niepełnosprawnych, - dłuższe utrzymanie sprawności osób w podeszłym wieku.