Teresa Kostkiewiczowa w rozmowach z Magdaleną Partyką

"Rozmowa rozwija się naturalnie, od pytania o lektury, zawodowe i osobiste, jakie początkująca badaczka literatury, patrząc z nieco odmiennej perspektywy, z zaciekawieniem stawia Pani Profesor. To punkt wyjścia do dialogu o książkach i ludziach, o radości i pożytkach z czytania, o najnowszej historii Polski, tworzeniu i osiągnięciach zespołów badawczych podejmujących refleksję nad literaturą. Wspomnienia osobiste Profesor Teresy Kostkiewiczowej występują obok jej przemyślanych, mądrych uwag o metodologii badań literackich, złych i dobrych stronach współczesnej humanistyki albo edukacji polonistycznej. Niezmienna pozostaje jej fascynacja słowem, wczytywaniem się w teksty literackie, a także fascynacja spotkaniem z ludźmi – czy to będzie naukowa debata, czy kontakt ze studentami lub uczestnikami Olimpiady Polonistycznej, radość dzielenia się myślami z przyjaciółmi – głównie o pokrewnych pasjach poznawczych, często też podobnej formacji duchowej. Poprzez spotkanie i dialog, zdaje się sugerować Profesor Kostkiewiczowa, spełniają się bowiem najważniejsze życiowe sprawy. W jej inspirowanej pytaniami Magdaleny Partyki opowieści wyraźnie wyczuwalna jest naznaczona spokojną refleksją, mająca u podstaw, jako oczywisty, system wartości chrześcijańskich i humanistycznych, pogoda ducha i ciekawość nowych odkryć, czy to w zaciszu własnego gabinetu, w ramach wielorakiej i owocnej aktywności w środowisku naukowym, czy też – bo i uwagi o podróżach wzbogacają tę rozmowę – w kontakcie z pamiątkami kultury śródziemnomorskiej. Lektura książki może przynieść sporo radości". [Z recenzji prof. dra hab. Romana Dąbrowskiego, UJ]