Tomaszów Mazowiecki w PRL. Życie miasta w latach 1945–1989

PRL, choć coraz bardziej odległy, wciąż budzi żywe emocje. Dla jednych to czasy dyktatury, dla innych – socjalnego bezpieczeństwa i pewności zatrudnienia. Dla seniorów nostalgiczne wspomnienia młodości, pierwszych randek, spacerów nad Niebieskimi Źródłami czy Wolbórką, wzruszeń na kinowych seansach i emocji wyzwalanych na meczach Lechii i Pilicy. Dla młodzieży na wpół nierzeczywisty świat z opowiadań rodziców i dziadków… Lata 1945–1989 to ważny okres w dziejach Tomaszowa Mazowieckiego. Miasto ludzi ciężkiej pracy tętniło życiem – popularne było hasło „Pracuj wydajnie – odpoczywaj fajnie”. Produkcja tutejszych zakładów szła na cały świat. Brytyjczycy chodzili w marynarkach z „Pilicy”, pałace szejków zdobiły dywany z „Weltomu”. Ale największy był „Wistom” z tradycjami sięgającymi początku XX wieku. Przy fabrykach działały amatorskie chóry, orkiestry, zespoły teatralne. Z tomaszowskich szkół wyszło wielu absolwentów, którzy osiągnęli sukces w skali ogólnokrajowej, często daleko od rodzinnego miasta. A przez kilka lat tomaszowianin był nawet wiceprzewodniczącym Rady Państwa PRL. W porównaniu z okresem przedwojennym zwiększyła się liczba ludności, stopniowej poprawie uległ poziom życia i stan zdrowia tomaszowian. Skażona fabrycznymi wyziewami Kaczka odeszła w przeszłość, rosła liczba mieszkańców bloków na nowych osiedlach: 1000-lecia, 35-lecia PRL (Niebrów) czy Nowotki (dziś Hubala). Gdzie można było wybrać się na dansing, a gdzie dostać w głowę latającym po sali kuflem? Jakim autobusem dotarli do szkoły uczniowie w czasie strajku MZK? Czy na pewno szkolnictwo wyższe miało swój początek w Tomaszowie dopiero w latach dziewięćdziesiątych? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w książce. Zapraszamy do lektury!