Trzy

fałszywa skromność jest gorsza od niewiedzy.
„Tu każdy ma tajemnice. I nikt nie jest bez winy.”
To co widzą inni często dalekie jest od prawdy. Przyjaźń podszyta zazdrością niszczy wszystkie zaangażowane osoby.

W głębi beskidzkich lasów znajduje się ciało młodej dziewczyny, owinięte w folię. Jej pozycja, sposób ułożenia, sugerują, że ktoś chciał coś wyrazić przez ten brutalny akt. Komisarz Robert Ceglarski rozpoczyna śledztwo, które prowadzi do zaginięcia nastolatki oraz społeczności, w której każdy coś ukrywa.

Do sprawy dołącza Aleksandra Wysocka – specjalistka od zaginionych, która nie tylko stara się rozwikłać zagadkę, ale także poznać prawdę o swojej zaginionej siostrze.

Z każdym nowym krokiem w dochodzeniu, w powietrzu coraz mocniej czuć ciężar tajemnic, winy i milczenia. Wkrótce okazuje się, że nie obcy, lecz bliscy są sprawcami największego zła.

W relacji Oli z Ceglarskim tworzy się subtelne napięcie – oparte bardziej na zrozumieniu i wzajemnym zaufaniu niż na klasycznym romansie. W ich dialogach czuć ciężar doświadczenia i zawodowego wypalenia.
Nie sposób pominąć Helenę , Klarę i Mariannę- To trzy kobiety z lokalnej społeczności – każda z nich jest w jakiś sposób uwikłana w przeszłość i w wydarzenia, które doprowadziły do tragedii.

Gabriela Pawlina, debiutując w literaturze, stworzyła książkę, która zaskakuje dojrzałością i głębokością emocji. To dzieło, które można śmiało nazwać wyjątkowym. Autorka posługuje się eleganckim, przemyślanym językiem, a atmosfera powieści jest gęsta, pełna napięcia, jak mgła spowijająca górskie szczyty.
Mimo swojej objętości - historia liczy ponad siedemset stron i tego ,że w moim odczuciu można było skrócić całość bardzo mnie wciągnęła i mogę ją z czystym sumieniem polecić 🌲🌲🌳