Uczenie się „stawania się” osobą starą

Książka dotyczy procesu uczenia się stawania osobą starą oraz sposoby wytwarzania jest tego typu autoidentyfikacja na poziomie indywidualnym. Autor opisuje cztery obszary sprawczości reprezentujące różne przejawy agencyjności człowieka w późnej dorosłości. Ukazuje wewnętrzny i zewnętrzny wymiar doświadczania własnej starości. Monografia zawiera model uczenia się stawania osobą starą, które rozpatrywane jest zarówno w ujęciu statycznym, jak i dynamicznym, co wskazuje na wielowariantowość i wielowymiarowość typowych scenariuszy tworzącej się identyfikacji osoby starej. Publikacja jest kierowana do gerontologów społecznych, andragogów, pedagogów, geragogów, geriatrów, pielęgniarek geriatrycznych, opiekunów społecznych, pracowników socjalnych, wolontariuszy oraz praktyków i specjalistów pracujących z seniorami. Można ją również polecić studentom specjalności medycznych i społecznych, badaczom skupionym na jakościowej metodologii badań, a także osobom zainteresowanym zagadnieniem starości i starzenia się.