W cieniu kamienic

Psychologiczna powieść przedstawiająca z niezwykłą precyzją zdarzenia z pogranicza pomiędzy jawą a snem, ukazującą różnice i podobieństwa pomiędzy czasem teraźniejszym, przyszłym i tym już ubiegłym. Na szczególną uwagę zasługuje podkreślenie umowności i przypadkowości ludzkich zachowań: bohaterowie tej książki wydają się równie prawdziwi, co iluzoryczni, a rozgrywające się wydarzenia – niekiedy wyjątkowo subtelne, ledwie uchwytne, innym razem ogromnie zmysłowe – otacza atmosfera tymczasowości. Okazuje się, że nawet całkowicie zwyczajna czynność, na przykład zapalanie papierosa czy obserwowanie spadającego liścia, może tworzyć intrygujące pytania o sens naszego pojmowania czasu czy zakres naszego poznania: tego intelektualnego i tego zmysłowego. Narracja jest splotem drobiazgowych obserwacji, niejasnych wyobrażeń, wątpliwych wspomnień. W warstwie formalnej widać wpływy XX-wiecznej prozy eksperymentalnej: powieści strumienia świadomości i nouveau roman.