W labiryncie polszczyzny

Autorzy reprezentują różne środowiska i kraje. Poza językoznawcami z warszawskiego środowiska polonistycznego, mamy liczne grono autorów spoza Polski, w tym z Białorusi, Kanady, Litwy, Ukrainy i Węgier. Uderza ogromna rozpiętość tematyczna złożonych tekstów, w większości, co naturalne, związana z zainteresowaniami badawczymi i pracami Profesora Dubisza. Autorów zajmują różne płaszczyzny języka: od fonetyki, fleksji i słowotwórstwa po słownictwo i frazeologię, a także różne obszary językoznawstwa, w tym historia języka i dialektologia, leksykologia i leksykografia, zwłaszcza w ujęciu diachronicznym, zagadnienia kontaktów międzyjęzykowych i zapożyczeń, polszczyzna polonijna i kresowa. (...) Cały tom zatem można traktować w kategoriach udanego przedsięwzięcia wydawniczego. /z recenzji Profesora Bogusława Nowowiejskiego/ Artykuły składające się na tom „W labiryncie polszczyzny” są zróżnicowane zarówno pod względem tematyki, jak i sposobu ujęcia opisywanej problematyki. Z różnych stron świata pochodzą także ich autorzy. Spoiwem ich tekstów jest echo dawnych dyskusji na temat języka polskiego, jego historii i teraźniejszości, które wypełniały seminaria prowadzone przez prof. Stanisława Dubisza, oraz dystans, z jakim dawni seminarzyści widzą te same problemy po upływie wielu lat. Najbardziej zaskakujące w tym połączeniu młodzieńczych badań nad językiem z dojrzałością ich oceny dokonywanej z perspektywy czasu jest wciąż obecne poszukiwanie istoty języka w ludziach, którzy go używają w różnych sytuacjach i w różnych celach. Recenzowany tom jest bowiem książką o języku żywym, zmieniającym się, reagującym na otaczającą rzeczywistość, jest też książką pokazującą różne sposoby opisywania języka, ale przede wszystkim książką o trwałości myśli o języku, która raz zaszczepiona nie gaśnie, przeciwnie – każe wciąż powracać do dawnych problemów i szukać ich nowych rozwiązań. /z recenzji Profesor Elżbiety Wierzbickiej-Piotrowskiej/