Wacław Borowy - po latach

Tom absolutnie wyjątkowy – postać i dorobek Wacława Borowego stanowią ważny fragment naszej XX-wiecznej humanistyki, a walory badawcze prezentowanych w książce artykułów to prawdziwa uczta polonistyczna. [...] Borowy jawi się jako żywa, barwna postać, zaangażowana w przybliżanie intrygującej rzeczywistości literackiej, traktowanej jako wielka, a przede wszystkim wartościowa całość śródziemnomorskiej kultury, niedającej się podporządkować koniunkturom metodologicznym i zmuszającej do indywidualnego zaangażowania – aksjologicznego i stylistycznego. We Wprowadzeniu odnotowującym wcześniejsze „rocznicowe” publikacje i inicjatywy konferencyjne poświęcone Borowemu, wskazano niezwykle cenną cechę książki: sylwetkę badacza, jego twórczość naukową, wreszcie bogaty zespół odniesień (okoliczności, relacje, metateksty) rozpoznają tu nie tylko wybitni, ale też uważni czytelnicy. Ich akceptacja dla postawy badawczej Borowego („zbliżony system wartości”) nie wyklucza polemik czy poznawczych olśnień. Zwłaszcza one – odkrycia „nieznanego” czy „przeoczonego” Borowego – czynią z książki pozycję obowiązkową. Dzieło Wacława Borowego, łączące filologiczną rzetelność i kompetencje z czytelniczym zaangażowaniem i żywą percepcją okazuje się interesującą i intrygującą całością także dla współczesnych, wytrawnych badaczy. Niewątpliwie jednym z mocniejszych, a zarazem czystych zdań w książce jest to: „Borowy nie mieszał literatury z ideologią”. z recenzji prof. Małgorzaty Łukaszuk