Warszawa przed wybuchem powstania 17 kwietnia 1794

Prof. Tokarz zmarł w całej pełni sił twórczych. To jest moment, który w tej śmierci najbardziej może wzrusza, to uzmysławia dopiero ogrom straty. Jest to nie tylko czysto ludzka strata dzieł, które miały wszelkie warunki powstania, a które światła już nie ujrzą. W tym leży nie raz tragedia, kiedy schorzały fizycznie organizm zabija i zabiera z sobą umysł młody, silny, pełen energii twórczej. Ostatnie dzieła, które pozostawił po sobie Prof. Tokarz, są wielkiej wartości, są może najlepszymi dziełami jego życia (...) Prof. Tokarz należy do rzędu najwybitniejszych historyków polskich. Był jednym z pionierów prac naukowych nad dziejami porozbiorowymi. Jego specjalnością są dzieje powstań. Pozostawił w swej spuściźnie szereg prac nad dziejami powstania kościuszkowskiego. Zajął się może najciekawszym zagadnieniem z tej epoki, zagadnieniem dziejów rewolucyjnej Warszawy. Pisał najpierw o losach Warszawy przed wybuchem powstania, potem o rządach Rady Zastępczej, a wreszcie w ostatniej swej książce dał obraz insurekcji warszawskiej w dniach 17 i 18 kwietnia. Wydobył na wierzch całą dynamikę rewolucyjną tego okresu, odmalował tło społeczne tych walk, potrafił odtworzyć ich napięcie i rozmach. Dzięki Tokarzowi dopiero powstanie kościuszkowskie wystąpiło w barwach życia.