Wielki Testament z oprac. GREG

Wielki testament (fr. Le grand testament) - utwór Franciszka Villona. Ukazuje uczucia człowieka żyjacego u schyłku średniowiecza. Powstał po wyjściu poety z więzienia paryskiego. Jest to pożegnanie ze światem i swoisty rachunek sumienia. Pojawia się literacki bohater, którego nie było do tej pory w literaturze. Średniowiecze nie znało bohatera przeciętnego, niczym się niewyróżniającego.W utworze odnaleźć można Topos ubi sunt w powtarzającym się refrenie ""Ach, gdzie są niegdysieysze śniegi"". Jest to sentencja, maksyma Villona. Wyraża tęsknotę za minionym czasem. W balladzie O paniach minionego czasu, która jest częścią Wielkiego testamentu, zawarta jest idea przemijania oraz niemożności powrotu - memento mori (""pamiętaj o śmierci""). Są także nawiązania do danse macabre, czyli tańca śmierci. Śmierć jest wszechwładna, wszechobecna, niespodziewana, okrutna. Przeważają naturalistyczne oraz turpistyczne przedstawienia człowieka i śmierci.