Wiersze do szuflady

Kim jestem? – Myślę że to moja poezja powinna opisywać mnie, a nie ja. Czytając to, co tworzę, poznajesz mnie. To powinno wystarczyć. Na dobry początek. Dlaczego piszę? Z konieczności, tak jak z konieczności jem, śpię i wydalam. O czym? Różnorodnie. Wiersze same chcą się napisać, raz o miłości, innym razem o śmierci, we wtorek o zachwycie, a wieczorem o moście. Dlaczego ~ do szuflady – w końcu? Po prostu nie chcę zostać z a s z u f l a d k o w a n y. Postrzegam i zapisuję świat na własny sposób. Myślę, że w tym jest jakaś prawda, a w każdym razie co najmniej moja prawda. Pora już opuścić szufladę biurka, najwyższa pora... Warsztat pisarski? Nie mnie to oceniać, forma tego, co piszę, „staje się”, narzuca jednocześnie wraz z odkrywaniem treści. Czego oczekuje piszący od odbiorcy? Uważnego wczytania się, wrażliwości, inteligencji, myślenia... niechby czasem łezka spadła radości lub smutku... czytania tego, co ukryte...